سال ۲۰۱۷ میلادی نفس‌های آخرش را می‌کشد و به همین مناسبت نگاهی داریم به نویسندگان و شاعرانی که در این سال جهت هر لحظه قلم خود را زمین گذاشتند.
نویسندگانی که سال ۲۰۱۸ را ندیدند
عبارات مهم : جایزه
ایسنا نوشت:سال های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ صورت هایی چون «اومبرتو اکو»، «هارپر لی»، «گونتر گراس»، «توماس ترانسترومر» و «ای.ال. دکتروف» را از جامعه ادبی گرفتند، ولی به نظر می رسد سال ۲۰۱۷ کمی با نویسندگان بزرگ دنیا مهربان تر بوده؛ آیا که در فهرست درگذشتگان ۱۲ ماه گذشته کمتر به نام نویسندگان هم سنگ «گراس» و «اکو» برمی خوریم. با این همه، در سال تازه میلادی جامعه ادبی با جاهای خالی بسیاری در حوزه های متفاوت روبه رو خواهد بود.
ریکاردو پیگلیا
نویسندگانی که سال ۲۰۱۸ را ندیدند
از نخستین رفتگان سال رو به آخر ۲۰۱۷، «ریکاردو پیگلیا» ـ داستان نویس برجسته آرژانیتی و از مهمترین نویسندگان نیم قرن اخیر این کشور ـ هست. او سال های زیادی از بیماری های تحلیل برنده سیستم عصبی زحمت می برد و روز ششم ژانویه در سن ۷۵ سالگی از دنیا رفت.
«پیگلیا» بعد از چاپ نخستین مجموعه داستانش در سال ۱۹۶۷، پنج رمان و چندین مجموعه داستان کوتاه و مقاله را روانه بازار کتاب کرد. رمان کارآگاهی «تنفس مصنوعی» در سال ۱۹۸۰ به چاپ رسید و جهت «پیگلیا» شهرت بین المللی به ارمغان آورد. این کتاب او که گذشته خونین و تلخ آرژانتین را روایت می کرد، به عنوان نقطه عطفی در ادبیات مدرن آرژانتین آشنا می شود.
سال ۲۰۱۷ میلادی نفس‌های آخرش را می‌کشد و به همین مناسبت نگاهی داریم به نویسندگان و شاعرانی که در این سال جهت هر لحظه قلم خود را زمین گذاشتند.
این نویسنده مطرح در سال ۲۰۱۱ رمان «هدف در شب» را انتشار داده است و جایزه «رمولو گالِگُز» کشور ونزوئلا را به خود تخصیص داده شده است داد. او همچنین در سال ۲۰۱۵ جایزه یک عمر دستاورد ادبی «فرمونتور» را از کشور اسپانیا دریافت کرد. «پیگلیا» که در دانشگاه های «هاروارد» و «پرینتسون» آمریکا تدریس می کرد، چندین فیلمنامه نیز به نگارش درآورده هست. یکی از رمان های او به وسیله «مارسلو پینیرو» به فیلمی سینمایی تبدیل شد و در سال ۲۰۰۱ جایزه عالی ترین فیلم خارجی اسپانیولی زبان را در جشنواره جوایز «گویا» کسب کرد. «پول سوخته»، «شهر غایب»، «نقد و ادبیات داستانی» و «آخرین کتاب خوان» از دیگر کتاب های این نویسنده آرژانتینی هستند.
ویلیام پیتر بلتی
تنها ۱۲ روز از شروع امسال میلادی گذشته بود که خبر رسید «ویلیام پیتر بلَتی»، نویسنده رمان «جن گیر» که فیلم آن شهرت فراوانی دارد، درگذشت. این رمان نویس و فیلمساز آمریکایی ۸۹ سال داشت و بر اثر مبتلا شدن به سرطان خون از دنیا رفت.
او کتاب ترسناک «جن گیر» را در سال ۱۹۷۱ راجع به کودکی که جن زده شده است بود نوشت و دو سال بعد از آن فیلمنامه آن را جهت «ویلیام فردکین»، کارگردان «جن گیر» به نگارش درآورد. «جن گیر» مشهورترین اثر این نویسنده بود و در وقت انتشار فروش چشمگیری داشت. نام این کتاب مدت ۵۷ هفته در فهرست پرفروش ترین های «نیویورک تایمز» دیده می شد و ۱۷ هفته در صدر این جدول قرار داشت. «بلتی» سال ۱۹۷۳ جهت نگارش فیلمنامه «جن گیر» جایزه اسکار عالی ترین فیلمنامه اقتباسی را کسب کرد. او همچنین در سال ۱۹۹۰ فیلم «جن گیر ۳» را نوشت و کارگردانی کرد.
نویسندگانی که سال ۲۰۱۸ را ندیدند
«بلتی» سال ۱۹۲۸ از پدر و مادری لبنانی و مهاجر به دنیا آمد. او در رشته ادبیات انگلیسی تحصیلات تکمیلی خود را به آخر رساند، ولی به عنوان فروشنده خانگی جاروبرقی مشغول به کار شد. رانندگی کامیون و مسئولیت چک بلیت، از دیگر حرفه های او پیش از پیوستن به نیروی هوایی ارتش آمریکا بود. در دهه ۱۹۵۰ بود که او شغل خود را به عنوان دبیر آژانس اطلاعاتی در بیروت کنار گذاشت و روی نویسندگی متمرکز شد.
این نویسنده آمریکایی فیلمنامه «جن گیر ۳» را نیز خود نوشت، ولی در سال ۱۹۹۹ در مصاحبه ای گفت: «واقعیت تلخ این است که دیگر کسی نمی خواهد من کمدی بنویسم. «جن گیر» نه تنها آن کار را تعطیل کرده، بلکه تمام خاطرات موجود آن را هم از بین برده است.»
سال ۲۰۱۷ میلادی نفس‌های آخرش را می‌کشد و به همین مناسبت نگاهی داریم به نویسندگان و شاعرانی که در این سال جهت هر لحظه قلم خود را زمین گذاشتند.
بابت کول
«بابت کول» نویسنده و تصویرگر داستان های کودکانه و برنده مدال «کیت گرین وی» از دیگر درگذشتگان ژانویه سال ۲۰۱۷ هست. این نویسنده و تصویرگر انگلیسی که آثاری چون «شاهزاده اسمارتی پنتس» و «دکتر سگ» را در کارنامه اش داشت، کتاب های «کریس ریدل» نویسنده مشهور ادبیات کودک را نیز تصویرگری می کرد و حس طنزش میان همکارانش سرآمد بود.
نویسندگانی که سال ۲۰۱۸ را ندیدند
مشهورترین اثر «بابت»، داستان های «شاهزاده اسمارتی پنتس» و «دکتر سگ» است که دومی به یک سریال انیمیشنی تبدیل شده است هست. «بابت» در طول عمر ۶۶ ساله خود بیش از ۷۰ کتاب کودک را به نگارش درآورد. او جهت نوشتن «شاهزاده اسمارتی پنتس» مدال «کیت گرین وی» را که از بااهمیت ترین جوایز ادبیات کودک محسوب می شود از آن خود کرد. این نویسنده و تصویرگر در سال ۲۰۱۵ به مناسبت هفتادمین سالگرد انتشار «پنج نفر در جزیره گنج» نوشته «انید بلایتون»، تصویرهای جدیدی از این اثر کلاسیک عرضه کرد.
آنی سامون
«آنی سامون» نویسنده فرانسوی برنده جایزه «گنکور» که لقب «خواهر فرانسوی ریموند کارور» را یدک می کشید، در آخرین روز ماه ژانویه در حالی که ۸۹ سال داشت، از دنیا رفت.
«سامون» علاوه بر شهرت در حوزه داستان نویسی، به عنوان مترجم ادبیات آنگلوساکسون و آثار «جی .دی. سلینجر»، «جان فولز»، «نادین گوردیمر» و «وی .اس. نایپل» آشنا می شد. «سامون» را یکی از متخصصان ادبیات انگلیسی و مترجمان خبره انگلیسی به فرانسوی می دانند. این زن نویسنده در طول عمر خود بیش از ۳۰۰ داستان کوتاه منتشر کرد.
تزوتان تودوروف
«تزوتان تودوروف»، فیلسوف و نظریه پرداز بلغاری ـ فرانسوی و شاگرد «رولان بارت» روز هفتم فوریه سال جاری، در ۷۷ سالگی درگذشت. این منتقد و نظریه پرداز ادبی، فیلسوف، تاریخ دان، جامعه شناس و مقاله نویس مطرح در دهه ۱۹۷۰ با آثاری که راجع به نقد ساختارگرا به نگارش درآورد، به شهرت رسید.
در سال ۱۹۷۳ کتاب «فانتزی: نقد ساختارگرا بر یک ژانر ادبی» از این نویسنده منتشر شد که در آن با رویکرد ساختارگرایانه آثاری چون «هزار و یک شب» و «مسخ» کافکا مورد بررسی قرار گرفت. او در آثار بعدی خود به شخصیت های روشنفکری همچون «ژان ژاک روسو»، «بنژامن کنستان» و «میخائیل باختین» پرداخت.
این نویسنده برنده جایزه «پرنس آستوریاس» ۲۰۰۸، متولد مارس ۱۹۳۹ در سوفیای بلغارستان بود، ولی در سال ۱۹۶۳ جهت فرار از حکومت کمونیستی، به فرانسه مهاجرت کرد.
شمار کتاب های چاپ شده است از این فیلسوف و نظریه پرداز به ۲۱ عنوان می رسد که بعضی از آن ها «مواجهه با بی نهایت»، «شاعرانگی نثر»، «میخائیل باختین: اصول گفت وگو»، «در باب تنوع انسانی» و «باغ ناکامل: میراث بشری» هستند. تعداد زیادی از آثار او به فارسی ترجمه شده است که از میان آن ها می توان به «از ادبیات تا اخلاقیات»، «ادبیات در مخاطره»، «بوطیقای ساختارگرا» و «منطق گفت وگوی میخائیل باختین» اشاره کرد.
درک والکوت
«درک والکوت» از جمله نوبلیست های درگذشته در سال رو به آخر میلادی هست. این شاعر و نویسنده برنده جایزه نوبل ادبیات سال ۱۹۹۲ که از مشهورترین اشخاص فرهنگی منطقه کارائیب به حساب می آمد، در ۱۷ مارس در سن ۸۷ سالگی درگذشت. «والکوت» یکی از بزرگترین نویسندگان نیمه دوم قرن بیستم محسوب می شد.
این شاعر و نویسنده نخستین مجموعه شعرش را در ۱۸ سالگی منتشر کرد. «والکوت» فعالیت های هنری دیگری همچون نقاشی آبرنگ و تدریس تئاتر را نیز دنبال می کرد. او در سال ۲۰۱۱ موفق شد جایزه «تی .اس. الیوت» را جهت مجموعه شعر «حواصیل های سپید» دریافت کند. جایزه ای ادبی به نام «والکوت» نیز با گرامی داشت او راه اندازی شده است که مبلغ آن یک میلیون و ۲۰۰ هزار دلار است.
«والکوت» سال ۲۰۰۹ نامزد تکیه زدن بر کرسی استادی شعر دانشگاه «آکسفورد» شد، ولی در همان حین، تعداد زیادی نامه ناشناس به دانشگاه رسید که «والکوت» را به آزار جنسی در سال ۱۹۸۲ متهم می کرد. بعد از این جنجال ها، او از دریافت این افتخار محروم شد. ولی بعد از آن مشخص شد تمام این ماجرا زیر سر زنی بود که به جای او استاد شعر دانشگاه «آکسفورد» شد.
«تاریخچه هنری کریستف»، «شارلاتان»، «تی جین و برادرانش»، «طبل و رنگ ها»، «رویا در کوهستان مانکی»، «پانتومیم» و «اودیسه» از مجموعه شعرهای او هستند. نمایشنامه های «خلیج»، «زندگی دیگر»، «خوشه های دریا» و «اومیروس» نیز از کارهای «درک والکوت» هستند.
مایکل باند
«مایکل باند» نویسنده مطرح انگلیسی و خالق «خرس پدینگتون» هم در ماه ژوئن از دنیا رفت. این نویسنده متولد ۱۹۲۶ زیاد به خاطر نگارش مجوعه داستان های «خرس پدینگتون» شهرت جهانی دارد که در دنیا بیش از ۳۵ میلیون جلد فروش داشته اند.
داستان های کودکانه «باند» به سینما و تلویزیون هم راه پیدا کردند. این نویسنده ادبیات کودک نخستین کتاب «خرس پدینگتون» را در سال ۱۹۵۸ و آخرین آن ها را ۵۹ سال بعد در سال ۲۰۱۷ به چاپ رساند.
مقام های سلطنتی (CBE) و (OBE) از عنوان های این نویسنده انگلیس بودند.
اسپنسر جانسون
«اسپنسر جانسون» نویسنده کتاب «چه کسی پنیر مرا جابه جا کرد؟» روز سوم جولای در سن ۷۸ سالگی درگذشت. این کتاب ۲۵ میلیون نسخه در سراسر دنیا فروش داشته است.
«جانسون» پزشکی بود که به نوشتن کتاب های کودک روی آورد. نخستین کتاب او «مدیر یک دقیقه ای» نام داشت که سال ۱۹۸۲ با همکاری «کن بلانچارد» به نگارش درآمد. کتاب «چه کسی پنیر مرا جابه جا کرد؟» که با سبکی حکایت گونه راهکارهایی جهت عوض کردن در زندگی ارائه می دهد، سال ۱۹۹۸ روانه بازار شد. این کتاب براساس داستانی که «جانسون» در صحبت هایش و جهت دوستانش تعریف می کرد، نوشته شد. آثار او تاکنون به ۲۶ زبان دنیا ترجمه شده است اند. این اثر در وقت انتشار، به فهرست پرفروش ترین های «نیویورک تایمز» و «پابلیشرز ویکلی» راه پیدا کرد.
لیو شیائوبو
۱۳ جولای ۲۰۱۷ بود که خبر رسید «لیو شیائوبو»، نویسنده و منتقد چینی که در سال ۲۰۱۰ جایزه صلح نوبل را دریافت کرد، در زندان درگذشت. این نویسنده، فعال اجتماعی و منتقد چینی و برنده صلح نوبل ۲۰۱۰، ۶۱ سال داشت و بر اثر مبتلا شدن به سرطان کبد درگذشت.
«شیائوبو» حدودا یک دهه نهایی عمرش را به جرم اغتشاش و آشوب در زندان سپری کرد و در حبس هم از دنیا رفت. او یکی از رهبران اعتراض های دموکراسی خواهانه میدان “تیان آنمن” در سال ۱۹۸۹ بود و به تک قطبی بودن سیاست چین به نفع حزب کمونیست انتقاد می کرد. «شیائوبو» از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷ مدیر مرکز «پن» مستقل چین بود. او همچنین مجله «چین دموکرات» را در دست داشت. ولی از سال ۲۰۰۸ به خاطر فعالیت هایی که به اغتشاش در نظم عمومی و توطئه علیه دولت موسوم شد، گناهکار آشنا شد و به زندان افتاد.
آکادمی نوبل سال ۲۰۱۰ نام این نویسنده چینی را به عنوان برنده جایزه صلح نوبل اعلام کرد؛ ولی از آن جایی که دولت چین او را یک مجرم می دانست، هرگز به او اجازه نداد جهت دریافت جایزه اش به سوئد سفر کند. در مراسم اعطای نوبل، صندلی او را خالی گذاشتند. تلویزیون چین هم پخش زنده این برنامه را سانسور کرد.
هیتکت ویلیامز
یکی دیگر از اشخاص ادبی که در جولای سال ۲۰۱۷ درگذشت، «هیتکِت ویلیامز» شاعر، نمایشنامه نویس، نقاش، مجسمه ساز و بازیگر ۷۵ ساله انگلیسی بود. «ویلیامز» شاعری رادیکال بود که در آثار مستندگونه اش به طیف گسترده ای از موضاعات می پرداخت. «فیل مقدس»، «ملت نهنگ» و «عاشق دلفین شدن» از جمله مجموعه شعرهای او طی چهار دهه فعالیت ادبی اش هستند.
از نمایشنامه های موفق او می توان به «AC/DC»، «بدنام محلی» و «کشتن کیت» اشاره کرد. «کشتن کیت» آخرین کار تئاتری «ویلیامز» بود که راجع به زندگی و فوت «کریستوفر مارلو» نوشته شد و به روی صحنه رفت.
«ویلیامز» فرد بااستعدادی بود؛ او در نقاشی و مجسمه سازی هم تبحر داشت. این صورت ادبی ـ فرهنگی در حوزه بازیگری هم فعالیت هایی داشت؛ او سال ۱۹۷۹ نقش «پراسپرو» را در فیلم اقتباسی «طوفان» به کارگردانی «درک جارمن» ایفا کرد. «اورلاندو» که اقتباسی است از رمان «ویرجینیا وولف» و «غریزه مهم ۲» از دیگر فیلم هایی هستند که این بازیگر در آن ها هنرنمایی کرد.
«ویلیامز» را یک هنرمند و شاعر انقلابی می دانستند که کارهایش او را در رده شاعرانی چون «ویلیام بلیک»، «جان راسکین»، «دی.اچ. لارنس» و «دیوید جونز» قرار می داد. او در شعرهایش از مسائلی چون تجارت اسلحه، مصرف گرایی و تبلیغات انتقاد می کرد. بعضی او را با «پرسی بیش شِلی» ـ از شاعران بزرگ دوره رمانتیک ـ مقایسه می کردند.
«برایان آلدیس» از بزرگ ترین نویسندگان ژانر علمی تخیلی در قرن بیستم در ماه اوت و در سن ۹۲ سالگی درگذشت. این نویسنده پرکار انگلیسی که نویسندگی بیش از ۸۰ کتاب را در کارنامه داشت، پیرمرد بزرگ ژانر علمی تخیلی نامیده می شد که با آثارش از سال ۱۹۵۰ میلادی به بعد نقش قابل توجهی در شکل گیری این گونه ادبی ایفا کرد.
این نویسنده، هنرمند، شاعر و شرح حال نویس که متولد ۱۹۲۵ در انگلیس بود، آثار کلاسیک علمی تخیلی چون «بی وقفه»، «گلخانه» و «گِری بِرد» و همچنین سه گانه «هلیکانیا» را به نگارش درآورد. او همچنین نویسنده تعداد زیادی داستان کوتاه از جمله «ابراسباب بازی ها تمام تابستان دوام می آورند» است که بعدها دستمایه ساخت فیلم «هوش مصنوعی» ساخته «استیون اسپیلبرگ» شد.
این نویسنده انگلیسی در طول دوران فعالیت خود جایزه های ادبی فراوانی را به دست آورد که از جمله می توان به جایزه «هیوگو» و «نبیولا» جهت آثار علمی تخیلی و فانتزی، دکترای افتخاری از دانشگاه «رِدینگ»، دریافت عنوان «استاد بزرگ» از انجمن نویسندگان آثار علمی تخیلی و فانتزی آمریکا و همچنین دریافت بالاترین نشان امپراتوری بریتانیا جهت خدماتش در عرصه ادبیات اشاره کرد.
سپتامبر ۲۰۱۷ هم «جان اَشبری» ـ شاعر مطرح آمریکایی ـ را با خود برد. این صورت ادبی که تمام جایزه های مهم ادبی کشورش را کسب کرده بود و با «تی.اس. الیوت» مقایسه می شد، در سال ۱۹۷۶ با مجموعه ای از سروده هایش موفق به دریافت جایزه «پولیتزر» شد. «اَشبری» را نابغه معماها و شاعری مدرن می دانند که با دلیری و پیش روی بدون مرز خود در عرصه زبان، شعر آمریکا را به قله ای درخشان رساند. نام او سال ها به عنوان کاندیدای جایزه نوبل ادبیات مطرح می شد.
«خودنگاره در آینه محدب» مجموعه شعرهای سال ۱۹۷۵ او و از کتاب های نادری است که موفق شده است هر سه جایزه مهم ادبیات آمریکا را به خود تخصیص داده شده است دهد. این اثر جایزه «پولیتزر»، جایزه ملی کتاب آمریکا و جایزه حلقه منتقدین کتاب ملی آمریکا را جهت «اَشبری» به ارمغان آورد. مدال آزادی ریاست جمهوری آمریکا در سال ۲۰۱۱ به این شاعر اعطا شد و او به عنوان فردی که نوع شعرخوانی آمریکایی ها را عوض کردن داده، آشنا شد. «استفن برت» شاعر و استاد دانشگاه «هاروارد» او را با «تی.اس. الیوت» مقایسه کرده و «اشبری» را الگوی نیمی از شاعران انگلیسی زبان کنونی دانسته است.
رئیس دپارتمان ادبیات دانشگاه «ییل» هم راجع به او در روزنامه «نیویورک تایمز» نوشت: جایگاهی را که «اَشبری» طی ۵۰ سال گذشته در شعر آمریکا داشته، هیچ فرد دیگری نداشته هست. هیچ شاعر آمریکایی، نه «ویتمن»، نه «پاوند»، چنین دایره لغت وسیعی نداشته است.
او تا دهه ۱۹۵۰ بیش از ۳۰ کتاب منتشر کرده بود که مشمول بر مجموعه شعر، مقاله، ترجمه و یک رمان می شد. اکنون بیش از ۲۰ مجموعه شعر از «جان اَشبری» به یادگار مانده هست. او در مصاحبه ای گفته بود که به ندرت هنگامی که شعری را می سراید، آن را دوباره نویسی می کند.
۱۴ اکتبر ۲۰۱۷ روز خداحافظی ابدی «ریچارد ویلبر» ـ شاعر و مترجم آمریکایی برنده جایزه «پولیتزر» ـ با زندگی بود. «ویلبر» از سال ۱۹۸۷ تا ۱۹۸۸ ملک الشعرای آمریکا بود و میراث دار شاعرانی چون «رابرت فراست» خوانده می شد. این شاعر و مترجم ادبی در طول عمرش جایزه های متعددی دریافت کرد که از آن میان می توان به جایزه ملی کتاب آمریکا و دو جایزه «پولیتزر» اشاره کرد.
«ریچارد ویلبر» یکی از اشخاص شاخص ادبیات آمریکای قرن بیستم محسوب می شود و سبکش با جذابیت، وقار و بذله گویی همراه بود. «تغییرات زیبا»، «مراسم»، «توصیه ای جهت پیامبر» و «به سوی خواب» از جمله مجموعه شعرهای او هستند و از میان آثار منثورش می توان به «پاسخ ها» و «ترانه های مرغ گربه خوان» اشاره کرد.
واژه های کلیدی: جایزه | داستان | مجموعه | آمریکا | داستان | دریافت | انگلیسی | نویسنده | آمریکایی | مجموعه شعر | داستان کوتاه
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
